夜坐水次

夜坐水次原文：

起首二句写得极为娟秀，为人所称誉，乃融化他人诗句而来。吴聿《观林诗话》记王安石“尝于江上人家壁间见一绝，深味其首句‘一江春水碧揉蓝’，为踌躇久之而去，已而作小词，有‘平岸小桥千嶂抱，柔蓝一水萦花草’之句。盖追用其词。”此见词人善于融炼诗句，浑然天成。他用“一水”来概括“一江春水”，添“萦花草”三字烘托春光烂漫，丰富了原句的内容，提取原诗精华，调合得巧妙自然。“柔蓝一水”，形容水色清碧，“柔”下得轻盈贴切，形象生动，使词的画面呈现出一种美丽、清新、宁静的色彩美。“茅屋数间窗窈窕”三句，以“窈窕”形容窗的幽深，反映出茅屋“千嶂抱”着的竹林里的深窈秀美。他同期写的《竹里》诗可与此参读：“竹里编茅倚石根，竹茎疏处见前村。闲眠尽日无人到，自有春风为扫门。”此即词中“茅屋数间”(...)
第一首写西斋风景，倾吐对朋友的渴慕之情，最后表示想同朋友欢聚。因为西斋的落成是朋友来函告知的，所以首联便从“闻说”写起。但诗人并不落笔就写“闻说”，而是先说自己作铺垫。他家境清贫，不得不以做官为业，所以听说郭明甫不愿入仕，在颍尾营西斋隐居读书，便肃然起敬。“意凛然”三个字，感情色彩浓郁，既含有对友人的敬重之情，又寓有反躬自问之意。这三字是全篇联章的主旨所在，表示这两首诗并非一般应酬之作，而是有所为而作。首联二句，意思连贯而下，仔细品味，又有抑扬转折之妙。黄庭坚律诗用笔谨严，细针密线，诗句中转折尤多，深得杜甫诗的顿挫之法。从这二句也可见一斑。
一开头，诗人就把老翁放在“四郊未宁静”的时代的动乱气氛中，让他吐露出“垂老不得安”的遭遇和心情，语势低落，给人以沉郁压抑之感。他慨叹着说：“子孙都已在战争中牺牲了，剩下我这个老头，又何必一定要苟活下来！”话中饱蕴着老翁深重的悲思。战火逼近，官府要他上前线，于是老翁把拐杖一(...)
天下人烦恼，尽在我心头。浑如秋夜雨，一点一声愁。妾身是郭成的浑家李幼奴。有庞衙内强要了我生金阁儿，又逼我为妻，将俺男儿郭成，锁在马房里。天那，好烦恼杀我也。此间是他卧房门首。姐姐，万福。嬷嬷万福。姐姐，我问你咱：俺衙内，大财大礼，娶将你来，指望百年偕老。你只是不肯随顺，可是为何？嬷嬷，你那里知道我心中的冤枉也？姐姐，你差了也。
从“守著窗儿”以下，写独坐无聊，内心苦闷之状，比“寻寻觅觅”三句又进一层。“守著”句如依张惠言《词选》断句，以“独自”连上文。秦观（一作无名氏）《鹧鸪天》下片：“无一语，对芳樽，安排肠断到黄昏。甫能炙得灯儿了，雨打梨花深闭门”，与此词意境相近。但秦词从人对黄昏有思想准备方面着笔，李则从反面说，好像天有意不肯黑下来而使人尤为难过。“梧桐”两句不仅脱胎淮海，而且兼用温庭筠《更漏子》下片“梧桐树，三更雨，不道离情正苦；一叶叶，一声声，空阶滴到明”词意，把两种内容融而为一，笔更直而情更切。最后以“怎一个愁字了得”句作收，也是蹊径独辟之笔。自庾信以来，或言愁有千斛万斛，或言愁如江如海（分别见李煜、秦观词），总之是极言其多。这里却化多为少，只说自己思绪纷茫复杂，仅用一个“愁”字如何包括得尽。妙在又不说明于一个“愁”字之外更有什么心情，即戛然而止，仿佛不了(...)
《忆江南·江南忆》的前一首是突出描绘杭州这个被人喻为可同天堂媲美的地方来验证“江南好”。古神话中有月中桂树的传说。《南部新书》载：“杭州灵隐寺多桂，寺僧曰：‘此月中种也。’至今中秋望夜，往往子堕，寺僧亦尝拾得。”可见这寺(...)
老身韩妈妈。闻得韦元帅道，张节度使家歌女玉箫，与我家孩儿面貌一个样儿，他因求亲不(...)

夜坐水次拼音解读：

qǐ shǒu èr jù xiě dé jí wéi juān xiù ，wéi rén suǒ chēng yù ，nǎi róng huà tā rén shī jù ér lái 。wú yù 《guān lín shī huà 》jì wáng ān shí “cháng yú jiāng shàng rén jiā bì jiān jiàn yī jué ，shēn wèi qí shǒu jù ‘yī jiāng chūn shuǐ bì róu lán ’，wéi chóu chú jiǔ zhī ér qù ，yǐ ér zuò xiǎo cí ，yǒu ‘píng àn xiǎo qiáo qiān zhàng bào ，róu lán yī shuǐ yíng huā cǎo ’zhī jù 。gài zhuī yòng qí cí 。”cǐ jiàn cí rén shàn yú róng liàn shī jù ，hún rán tiān chéng 。tā yòng “yī shuǐ ”lái gài kuò “yī jiāng chūn shuǐ ”，tiān “yíng huā cǎo ”sān zì hōng tuō chūn guāng làn màn ，fēng fù le yuán jù de nèi róng ，tí qǔ yuán shī jīng huá ，diào hé dé qiǎo miào zì rán 。“róu lán yī shuǐ ”，xíng róng shuǐ sè qīng bì ，“róu ”xià dé qīng yíng tiē qiē ，xíng xiàng shēng dòng ，shǐ cí de huà miàn chéng xiàn chū yī zhǒng měi lì 、qīng xīn 、níng jìng de sè cǎi měi 。“máo wū shù jiān chuāng yǎo tiǎo ”sān jù ，yǐ “yǎo tiǎo ”xíng róng chuāng de yōu shēn ，fǎn yìng chū máo wū “qiān zhàng bào ”zhe de zhú lín lǐ de shēn yǎo xiù měi 。tā tóng qī xiě de 《zhú lǐ 》shī kě yǔ cǐ cān dú ：“zhú lǐ biān máo yǐ shí gēn ，zhú jīng shū chù jiàn qián cūn 。xián mián jìn rì wú rén dào ，zì yǒu chūn fēng wéi sǎo mén 。”cǐ jí cí zhōng “máo wū shù jiān ”(...)
dì yī shǒu xiě xī zhāi fēng jǐng ，qīng tǔ duì péng yǒu de kě mù zhī qíng ，zuì hòu biǎo shì xiǎng tóng péng yǒu huān jù 。yīn wéi xī zhāi de luò chéng shì péng yǒu lái hán gào zhī de ，suǒ yǐ shǒu lián biàn cóng “wén shuō ”xiě qǐ 。dàn shī rén bìng bú luò bǐ jiù xiě “wén shuō ”，ér shì xiān shuō zì jǐ zuò pù diàn 。tā jiā jìng qīng pín ，bú dé bú yǐ zuò guān wéi yè ，suǒ yǐ tīng shuō guō míng fǔ bú yuàn rù shì ，zài yǐng wěi yíng xī zhāi yǐn jū dú shū ，biàn sù rán qǐ jìng 。“yì lǐn rán ”sān gè zì ，gǎn qíng sè cǎi nóng yù ，jì hán yǒu duì yǒu rén de jìng zhòng zhī qíng ，yòu yù yǒu fǎn gōng zì wèn zhī yì 。zhè sān zì shì quán piān lián zhāng de zhǔ zhǐ suǒ zài ，biǎo shì zhè liǎng shǒu shī bìng fēi yī bān yīng chóu zhī zuò ，ér shì yǒu suǒ wéi ér zuò 。shǒu lián èr jù ，yì sī lián guàn ér xià ，zǎi xì pǐn wèi ，yòu yǒu yì yáng zhuǎn shé zhī miào 。huáng tíng jiān lǜ shī yòng bǐ jǐn yán ，xì zhēn mì xiàn ，shī jù zhōng zhuǎn shé yóu duō ，shēn dé dù fǔ shī de dùn cuò zhī fǎ 。cóng zhè èr jù yě kě jiàn yī bān 。
yī kāi tóu ，shī rén jiù bǎ lǎo wēng fàng zài “sì jiāo wèi níng jìng ”de shí dài de dòng luàn qì fēn zhōng ，ràng tā tǔ lù chū “chuí lǎo bú dé ān ”de zāo yù hé xīn qíng ，yǔ shì dī luò ，gěi rén yǐ chén yù yā yì zhī gǎn 。tā kǎi tàn zhe shuō ：“zǐ sūn dōu yǐ zài zhàn zhēng zhōng xī shēng le ，shèng xià wǒ zhè gè lǎo tóu ，yòu hé bì yī dìng yào gǒu huó xià lái ！”huà zhōng bǎo yùn zhe lǎo wēng shēn zhòng de bēi sī 。zhàn huǒ bī jìn ，guān fǔ yào tā shàng qián xiàn ，yú shì lǎo wēng bǎ guǎi zhàng yī (...)
tiān xià rén fán nǎo ，jìn zài wǒ xīn tóu 。hún rú qiū yè yǔ ，yī diǎn yī shēng chóu 。qiè shēn shì guō chéng de hún jiā lǐ yòu nú 。yǒu páng yá nèi qiáng yào le wǒ shēng jīn gé ér ，yòu bī wǒ wéi qī ，jiāng ǎn nán ér guō chéng ，suǒ zài mǎ fáng lǐ 。tiān nà ，hǎo fán nǎo shā wǒ yě 。cǐ jiān shì tā wò fáng mén shǒu 。jiě jiě ，wàn fú 。mó mó wàn fú 。jiě jiě ，wǒ wèn nǐ zán ：ǎn yá nèi ，dà cái dà lǐ ，qǔ jiāng nǐ lái ，zhǐ wàng bǎi nián xié lǎo 。nǐ zhī shì bú kěn suí shùn ，kě shì wéi hé ？mó mó ，nǐ nà lǐ zhī dào wǒ xīn zhōng de yuān wǎng yě ？jiě jiě ，nǐ chà le yě 。
cóng “shǒu zhe chuāng ér ”yǐ xià ，xiě dú zuò wú liáo ，nèi xīn kǔ mèn zhī zhuàng ，bǐ “xún xún mì mì ”sān jù yòu jìn yī céng 。“shǒu zhe ”jù rú yī zhāng huì yán 《cí xuǎn 》duàn jù ，yǐ “dú zì ”lián shàng wén 。qín guān （yī zuò wú míng shì ）《zhè gū tiān 》xià piàn ：“wú yī yǔ ，duì fāng zūn ，ān pái cháng duàn dào huáng hūn 。fǔ néng zhì dé dēng ér le ，yǔ dǎ lí huā shēn bì mén ”，yǔ cǐ cí yì jìng xiàng jìn 。dàn qín cí cóng rén duì huáng hūn yǒu sī xiǎng zhǔn bèi fāng miàn zhe bǐ ，lǐ zé cóng fǎn miàn shuō ，hǎo xiàng tiān yǒu yì bú kěn hēi xià lái ér shǐ rén yóu wéi nán guò 。“wú tóng ”liǎng jù bú jǐn tuō tāi huái hǎi ，ér qiě jiān yòng wēn tíng jun1 《gèng lòu zǐ 》xià piàn “wú tóng shù ，sān gèng yǔ ，bú dào lí qíng zhèng kǔ ；yī yè yè ，yī shēng shēng ，kōng jiē dī dào míng ”cí yì ，bǎ liǎng zhǒng nèi róng róng ér wéi yī ，bǐ gèng zhí ér qíng gèng qiē 。zuì hòu yǐ “zěn yī gè chóu zì le dé ”jù zuò shōu ，yě shì qī jìng dú pì zhī bǐ 。zì yǔ xìn yǐ lái ，huò yán chóu yǒu qiān hú wàn hú ，huò yán chóu rú jiāng rú hǎi （fèn bié jiàn lǐ yù 、qín guān cí ），zǒng zhī shì jí yán qí duō 。zhè lǐ què huà duō wéi shǎo ，zhī shuō zì jǐ sī xù fēn máng fù zá ，jǐn yòng yī gè “chóu ”zì rú hé bāo kuò dé jìn 。miào zài yòu bú shuō míng yú yī gè “chóu ”zì zhī wài gèng yǒu shí me xīn qíng ，jí jiá rán ér zhǐ ，fǎng fó bú le (...)
《yì jiāng nán ·jiāng nán yì 》de qián yī shǒu shì tū chū miáo huì háng zhōu zhè gè bèi rén yù wéi kě tóng tiān táng pì měi de dì fāng lái yàn zhèng “jiāng nán hǎo ”。gǔ shén huà zhōng yǒu yuè zhōng guì shù de chuán shuō 。《nán bù xīn shū 》zǎi ：“háng zhōu líng yǐn sì duō guì ，sì sēng yuē ：‘cǐ yuè zhōng zhǒng yě 。’zhì jīn zhōng qiū wàng yè ，wǎng wǎng zǐ duò ，sì sēng yì cháng shí dé 。”kě jiàn zhè sì (...)
lǎo shēn hán mā mā 。wén dé wéi yuán shuài dào ，zhāng jiē dù shǐ jiā gē nǚ yù xiāo ，yǔ wǒ jiā hái ér miàn mào yī gè yàng ér ，tā yīn qiú qīn bú (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

老身韩妈妈。闻得韦元帅道，张节度使家歌女玉箫，与我家孩儿面貌一个样儿，他因求亲不(...)
村家四月词（其二）

相关赏析

村家四月词（其二）
日日惜春残，春去更无明日。拟把醉同春住，又醒来岑寂。
缺月、梧桐、深院、清秋，这一切无不渲染出一种凄凉的境界，反映出词人内心的孤寂之情，同时也为下片的抒情做好铺垫。作为一个亡国之君，一个苟延残喘的囚徒，他在下片中用极其婉转而又无奈的笔调，表达了心中复杂而又不可言喻的愁苦与悲伤。(...)
下过小雨后，蝴蝶沾水发腻的粉翅在夕阳的照耀下，发出微光。它刚随着蜜蜂飞进小院，又陪柳絮越过东墙，经常为鲜花奔忙。注释

作者介绍

徐珩 高宗时人。生平无考。《全唐诗》存诗1首。